Το πρώτο ελληνικό animation ονομάζεται «Ο Ντούτσε Αφηγείται». Δημιουργός του ο Σταμάτης Πολενάκης (1908-1997),  από τους κορυφαίους Έλληνες σκιτσογράφους του 20ου αιώνα, που έγραψε στην αρχή του φιλμ μέσα στο ζενερίκ, λίγο πριν ξεκινήσουν τα κινούμενα σχέδια «Η μικρή αυτή ταινία τύπου Μίκυ Μάους είναι η πρώτη του είδους που γυρίσθηκε στην Ελλάδα. Γι’ αυτό, παρακαλούμεν το σεβαστόν κοινόν να κρίνη επιεικώς την προσπάθειάν μας αυτήν».

Το 7λεπτο φιλμάκι σατιρίζει την εισβολή των Ιταλών στην Ελλάδα στις 28 Οκτωβρίου 1940 και ειδικά τον Μουσολίνι, ο οποίος αφηγείται τα κατορθώματά του, αλλά η πραγματικότητα συνεχώς τον διαψεύδει. Έτσι, μέσα σε ελάχιστο χρόνο ξετυλίγεται ο απόλυτος εξευτελισμός του Ντούτσε και της φασιστικής εκστρατείας του εναντίον της χώρας μας. «Ο Ντούτσε Αφηγείται» έχει κοινά χαρακτηριστικά με άλλα αντιπολεμικά, αντιφασιστικά ευρωπαϊκά cartoons της εποχής.

«Ο Ντούτσε Αφηγείται» δημιουργήθηκε εν μέσω Κατοχής, όπως είναι προφανές με λιγοστά μέσα. Ο Πολενάκης ξεκίνησε να σχεδιάζει τα σκίτσα της το 1942 στην πατρίδα του, την (ιταλοκρατούμενη) Σίφνο, όπου είχε καταφύγει κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Μετά την απελευθέρωση, το 1945, με τη βοήθεια των κινηματογραφιστών Πρόδρομου Μεραβίδη (Κινηματογραφική Εκτέλεση) και Θανάση Παπαδούκα (μοντάζ), ολοκλήρωσε την ταινία, τη μουσική της οποίας επιμελήθηκε ο μουσικοσυνθέτης Ανδρέας Πόγγης, ενώ την ορχήστρα διηύθυνε ο μαέστρος Μηνάς Πορτοκάλης. Η ταινία χάθηκε κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου και μόλις το 1980 βρέθηκε ένα αρνητικό της και αποκαταστάθηκε.