Όταν ζητήσαμε από τον Φώτη να μας γράψει κείμενο για τις 24 ώρες μπαμπάς, είπε απλά ότι δεν είναι 24 ώρες μπαμπάς. Παρόλα αυτά, επιμείναμε, γιατί, ό,τι κι αν λέει, είναι 24 ώρες υπέροχος μπαμπάς, κι ας μην έχει πάντα κοντά του τον γιο του.

Δεν είμαι μπαμπάς 24 ώρες. Η πρώην σύντροφός μου αποφάσισε μια μέρα να χωρίσουμε και να πάει αλλού.

Δε βλέπω το γιο μου κάθε μέρα. Μου λείπει όμως κάθε μέρα. Ακόμα και όταν είμαστε μαζί έχω αυτή την αίσθηση αφού ξέρω πως σε λίγες ώρες θα τον αποχωριστώ.

Μου λείπει να ξέρω πως κοιμάται μέσα στο δωμάτιό του, η καθημερινή μας επαφή. Κάθε μέρα θα μιλήσουμε στο τηλέφωνο (πρωί και βράδυ) και τουλάχιστον 2 μέρες την εβδομάδα θα είμαστε μαζί.

Γιορτές και καλοκαίρι τις μισές μέρες. Αυτό. Τις μισές. Πώς λέμε μισές δουλειές ή μισός άνθρωπος; Μισός μπαμπάς. Τι να προλάβω να κάνω ως μισός μπαμπάς;

Παίζουμε πιάνο όποτε έρχεται σπίτι, του μαθαίνω τραγούδια. Όταν ξανάρχεται έχει βελτιωθεί και ξέρει ακόμα περισσότερα. Πού ήμουν εγώ αυτό το διάστημα;

Όταν γεννήθηκε παραιτήθηκα από την τότε δουλειά μου και ασχολήθηκα με άλλες δραστηριότητες για να είμαι περισσότερες ώρες μαζί του.

Και τώρα τις μισές μέρες και παραπάνω δεν ξέρω ούτε καν πώς είναι το σπίτι του για να μπορώ να τον φανταστώ στο δωμάτιό του ή στο σαλόνι του.

Μπορεί να είμαι ο καλύτερος μισός μπαμπάς του κόσμου, αλλά μισός. Η αγάπη μου ευτυχώς είναι ολόκληρη.

Φώτης