24 ώρες μαμά: Βάσια Τζανακάρη

Η Βάσια Τζανακάρη, συγγραφέας, μεταφράστρια, φοιτήτρια, σύντροφος και βέβαια μαμά, μιλάει στο Τaλκ για το 24ωρό της.

07.30 Το ξυπνητήρι μου έχει πράσινα ματάκια, χαμογελάει και φωνάζει «Πάμε μεεεέσα». Προσπαθώ να τον δελεάσω με κολπάκια για να χουζουρέψουμε λίγο, αλλά ο Κωστής ανένδοτος: είναι early bird και η μαμά νυχτοπούλι, που όσα χρόνια κι αν περάσουν δεν θα συμπαθήσει ποτέ το πρωινό ξύπνημα. Σηκωνόμαστε. Καφές στην καφετιέρα, ντύσιμο, πρωινό, παράλληλα παίζουμε αυτοκίνητα, ταΐζουμε τους γάτους, ετοιμάζουμε ταπεράκια, λέμε μερικές (πολλές, για να είμαι ειλικρινής, μας αρέσει να συζητάμε) κουβέντες με τον άντρα μου, τον δημοσιογράφο Αδάμ Γιαννίκο, και έτοιμοι. Κάποιες φορές κάνουμε παρέα όλοι μαζί τη σύντομη διαδρομή ως τον παιδικό –τις μέρες που πηγαίνω για τρέξιμο ή περπάτημα. Τρέχω και περπατώ στους πεζόδρομους της Κυψέλης. Δεν ακούγεται ειδυλλιακό. Δεν είναι. Αλλά αυτό έχω, και έχω αποφασίσει να κάνω το καλύτερο που μπορώ με τα δεδομένα που μου δίνονται σε κάθε περίπτωση. Τις μέρες που δεν πάω για τρέξιμο/περπάτημα, κάθομαι στο γραφείο αμέσως μετά την αναχώρηση του παιδιού.

09.00-.09.30 Ανοίγω το λάπτοπ, με γαλλικό καφέ δίπλα μου, και μιλάω στο messenger του Facebook με μερικούς φίλους. Όταν δουλεύεις από το σπίτι δεν έχεις συναδέλφους στην καθημερινότητά σου και κάπως πρέπει να αναπληρώνεις την ανθρώπινη επαφή. Είτε μεταφράζω είτε γράφω, πάντα ακούω μουσική. Συνέχεια. Αυτή την εποχή ακούω ξανά και ξανά 16 Horsepower και Wovenhand για να μη φεύγω από το κλίμα του βιβλίου που ξεκίνησα να γράφω το καλοκαίρι, έστω και σε αυτή τη φάση που δεν έχω πολύ χρόνο να το προχωράω, λόγω μεταφραστικού φόρτου. Μπίρι-μπίρι τέλος (πολύ δύσκολο να βάζεις πρόγραμμα στον εαυτό σου, μπορώ να πω ότι μετά από 7 χρόνια που κάνω αυτή τη δουλειά το έχω καταφέρει) και αρχίζει η μετάφραση. Μεταφράζω πυρετωδώς τα τελευταία χρόνια. Συνεργάζομαι με το Μεταίχμιο, τον Ψυχογιό, τον Ίκαρο, τον Μίνωα. Είναι μια δουλειά που μου αρέσει πολύ, δύσκολη και κοπιαστική αλλά δημιουργική. Το καλό είναι ότι μπορείς να δουλέψεις παντού. Όταν η Αθήνα με κουράζει (που δεν είναι και δύσκολο) μεταφέρω το γραφείο μου στο πατρικό μου στις Σέρρες για καμιά-δυο εβδομάδες. Μία τουλάχιστον μέρα την εβδομάδα παίρνω το λάπτοπ και δουλεύω σε κάποιο καφέ στην Κυψέλη ή στα Εξάρχεια. Το συνδυάζω με διάλειμμα για καφέ ή φαγητό με φίλους και εξωτερικές δουλειές. Οι πειρασμοί όταν δουλεύεις από το σπίτι είναι πολλοί. Από το να σηκωθείς να κάνεις μια μικροδουλίτσα που έχεις ξεχάσει μέχρι να χαζέψεις στο ίντερνετ. Υπάρχουν και τέτοιες μέρες (bad translation days τις λέω, κατά το bad hair days, που απλώς δεν σου βγαίνει), υπάρχουν και μέρες που δουλεύω κάθε ελεύθερο λεπτό. Έχω και μαθητές στους οποίους διδάσκω distance learning στη σχολή meta|φραση. Και αυτό όμως γίνεται μέσω ίντερνετ.

13.30 Σταματάω τη μετάφραση για μαγείρεμα και φαγητό. Το μαγείρεμα είναι η μόνη δουλειά του νοικοκυριού που μου αρέσει. Τρώω μόνη, χαζεύοντας χαζά στο ίντερνετ. Μ’ αρέσει. Είναι λίγο φοιτητίλα.

14.30-16.30 Δεύτερη δόση καφέ και με τα μούτρα στη μετάφραση.

16.30 Κάνω ένα υποτυπώδες συγύρισμα ή βάζω πλυντήριο ή κάποια άλλη δουλειά σπιτιού που δεν παίρνει αναβολή. Δεν συμπαθιόμαστε εγώ και οι δουλειές σπιτιού, το ξανάπα. Βοηθάνε όμως να αδειάζει το μυαλό.

17.00 Επιστροφή Κωστή από παιδικό σταθμό. Συχνά πηγαίνουμε μαζί στο σούπερ μάρκετ ή στον φούρνο ή στο φαρμακείο. Μπορεί να πάμε να για «μπύρα» στη Φωκίωνος (έτσι το λέμε, εγώ πίνω μπύρα, ο Κωστής χυμό, όταν μπορούμε να καθίσουμε έξω, γιατί δεν υπάρχει δυστυχώς τελείως άκαπνο μαγαζί), μερικές φορές πάμε στη θλιβερή-και-παρατημένη-αλλά-τι-να-κάνεις παιδική χαρά του Δ. Αθηναίων, συνήθως όμως παίζουμε στο σπίτι γιατί το έξω δεν είναι και τόσο δελεαστικό. Με αποθαρρύνει κυρίως η βρωμιά στην Κυψέλη, τα πολλά αυτοκίνητα, και τα μηχανάκια στη Φωκίωνος. Στο σπίτι παίζουμε πολλά διαφορετικά πράγματα, καθώς ο Κωστής είναι στη φάση που βαριέται εύκολα: αυτοκίνητα, κατά κύριο λόγο, μερικές φορές φτιάχνουμε κέικ ή μπισκότα μαζί, κάνουμε παζλ, ζωγραφίζουμε καθημερινά (αυτοκίνητα), παίζουμε κρυφτό, κυνηγάμε τις δύο γάτες μας, τον Γκομπολίνο και τον Τσιμπουράσκα, χαζεύουμε παιδικά τραγουδάκια στο youtube, βλέπουμε Σον το Πρόβατο και ύστερα περνάμε στην ώρα της μουσικής της μαμάς, περιμένοντας τον μπαμπά!

20.00 Αναλαμβάνει ο μπαμπάς στο παιχνίδι κι εγώ βρίσκω την ευκαιρία να κάνω το μπάνιο μου, να μαγειρέψω για την επομένη αν έλειπα το μεσημέρι, και τότε είναι που θυμάμαι ότι εκτός από μαμά και μεταφράστρια είμαι και συγγραφέας με ένα βιβλίο σε εκκρεμότητα. Αλλά μένω μόνο στη σκέψη, πλέον αδυνατώ να γράψω βραδινές ώρες.

22.00 Μετά από μερικά παραμυθάκια, τραγουδάκι και γάλα, ο Κωστής κοιμάται. Οι γάτες βρίσκουν ευκαιρία για αγκαλιές. Εγώ ονειρεύομαι μπέργκερ αλλά τρώω τοστ με σαλάτα ή γάλα με κορνφλέικς. Συνήθως τα βράδια διαβάζω, βλέπω καμιά ταινία ή ρίχνω καμιά ματιά στα βιβλία της σχολής – μετά την Αγγλική Φιλολογία και το μεταπτυχιακό στη μετάφραση, αποφάσισα να πάω να σπουδάσω και Ισπανική Φιλολογία. Άλλες φορές, κάνω λίγη συμπληρωματική δουλειά. Μερικές φορές δεν κάνω τίποτα απ’ όλα αυτά και διαβάζω διάφορα στο ίντερνετ – όπως παλιά ξεφυλλίζαμε περιοδικά.

00.00 Ύπνος. Με μια ώρα συν-πλην, ανάλογα αν διαβάζω κάτι που με συναρπάζει και πόσο κουρασμένη είμαι. Το τελευταίο βιβλίο που με κράτησε ήταν ο Καϊάφας του Νίκου Αδάμ Βουδούρη (με τον οποίον συγγραφικά ξεκινήσαμε την ίδια χρονιά, το 2008). Υπέροχο βιβλίο, πραγματικά. Λίγο πριν κοιμηθώ, καλές ιδέες τρυπώνουν στο μυαλό μου. Τις σημειώνω στο κινητό.

Τα Σαββατοκύριακα τεμπελιάζουμε. Πηγαίνουμε για καφέ στο παλαιοβιβλιοπωλείο του φίλου μας Νίκου Χρυσού στα Εξάρχεια, κάνουμε βόλτες με το αυτοκίνητο, ψώνια, μπορεί να πάμε λούνα παρκ ή θέατρο ή σινεμά, κοιμόμαστε, παίζουμε, και τρώμε απαραιτήτως μακαρόνια με κιμά που είναι το αγαπημένο φαγητό και των τριών (και του γάτου Τσιμπουράσκα, όταν πέφτει κιμάς κάτω από το καρεκλάκι του Κωστή).