Η Τζέσικα Άννα Ραχήλ Γιωσαφάτ, StoryMaker παιδικών βιβλίων, entrepreneur, interior designer, τέως σχεδιάστρια κοσμημάτων και single mum, μιλάει στο Τaλκ για το 24ωρό της.
7:10 Η ψηφιακή εποχή φέρνει τους ήχους της εξοχής σε ένα διαμέρισμα στο κέντρο. Ακούγονται τιτιβίσματα.
7:20-7:30 Βαράει εις διπλούν το ροκ τραγούδι των Garbage/ξυπνητήρι.
Αλλά… συνήθως προλαβαίνει να με ξυπνήσει το πεντάχρονο τυπάκι. Είναι πολύ πρωινός τύπος. Σας το ‘πα;
Πολλές φορές χτυπάει την πόρτα από τις 6:00 και έρχεται για κουβέντα, γέλια και καμιά αγκαλιά. Άλλες φορές κάθεται και οργιάζει στο δωμάτιο του και όταν τελικά σηκώνομαι βρίσκω έναν χαμό από χαρτιά, μαρκαδόρους και συναφή εργαλεία στο πάτωμα.
Δε τα μαζεύει ποτέ, δεν προλαβαίνει, βιάζεται πάρα πολύ για να πάει σχολείο ενώ το χέρι του κινείται πάρα πολύ αργά!
7:50 Ευτυχώς, όμως, έχουμε ντυθεί γρήγορα (τα καλά του να έχεις αγόρι!), έχουμε φάει πρωινό γρήγορα, οπότε κατεβαίνουμε και μας μένει λίγη ώρα να χαζολογήσουμε έξω στα σκαλιά περιμένοντας το σχολικό. Η πρόσφατη απασχόληση μας είναι παντομίμα με τα περπατήματα από αγαπημένους χαρακτήρες βιβλίων. Βγάζουμε τότε και καμιά φωτογραφία… Είναι ένα τέταρτο της ώρας γλυκό, μια ρουτίνα ήρεμη και χαρούμενη πριν ξεκινήσει η μέρα μας.
8:05 Έρχεται ο κύριος Κώστας με το σχολικό και παίρνει το σπλάχνο μου για τις ημερήσιες περιπέτειες του και αρχίζει η ενήλικη μέρα μου.
Δεν έχω στάνταρ πρόγραμμα, μπορεί να τρέχω για εξωτερικές δουλειές, να δουλεύω στον υπολογιστή, να οργανώνω διάφορα η να σκέφτομαι καινούργιες ιδέες και μερικές φορές μπορεί να έχω και χρόνο για ένα καφέ, μόνη ή σπανιότερα με μια φίλη.
Πέρυσι προλάβαινα και γυμναστήριο 3 φορές τη βδομάδα, αλλά φέτος η δουλειά ήταν πιο απαιτητική και το παραμέλησα. (Δικαιολογία.)
Τα πρώτα χρόνια κοινής ζωής με το παιδί ήταν αφιερωμένα σε αυτόν και γεμάτα ξενύχτια, ιώσεις και περισσότερες πρακτικές δυσκολίες, οπότε η καθημερινότητα μας ήταν αρκετά διαφορετική. Άφησα τότε πίσω μου και την επαγγελματική μου ζωή και ο ρόλος μου ήταν κυρίως αυτός της μαμάς.
Αλλά πλέον έχουν μπει όλα σε μια σειρά και νιώθω τυχερή που ενώ έχω ακόμα πολύ ποιοτικό χρόνο μαζί του, ξεκίνησα και εγώ κάποιες καινούργιες επαγγελματικές ασχολίες. Επίσης άρχισα και μαθήματα ντραμς! Πρόκληση, γιατί ήμουν άσχετη από μουσική ,αλλά ήταν δεκαετίες απωθημένο και ήθελα κάτι να μου ξυπνήσει τον εγκέφαλο!
2:30 ή 4:30 ανάλογα με τη μέρα, γυρνάει από το σχολείο. Άλλες φορές πάμε βόλτα οι δυο μας, άλλες φορές πάμε να παίξει με κάποιο φίλο η φίλη του, άλλες καθόμαστε στο σπίτι και περνάμε ένα απόγευμα με λίγο παιχνίδι, λίγο χαζολόγημα και εγώ λίγη δουλειά όσο εκείνος ζωγραφίζει ή χτίζει σπίτια από Lego και άλλες φορές πάει βόλτα με τον πατέρα του. Έτσι κάπως θα κυλήσει η μέρα, πιο χαλαρά η πιο κουραστικά.
Προσπαθώ να μοιράζω τις μέρες του με ενδιαφέροντα πράγματα απ τη μία και αντίστοιχο χρόνο χαλαρά στο σπίτι. Πιστεύω ότι χρειάζονται και τα δύο. Και ερεθίσματα και λίγο βαρεμάρα.
7:30 Συνήθως αρχίζει το τρίπτυχο μπάνιο-φαγητό-τηλεόραση (βλέπει λίγο ταινία τις καθημερινές μόνο πριν κοιμηθεί μισή ώρα, κάτι ήρεμο). Εκεί, λόγω αμοιβαίας κούρασης, καμιά φορά αρχίζει διαπραγμάτευση και λίγο ένταση, αλλά γενικά έχουμε βρει τη σειρά μας και είναι συνεργάσιμο παιδί. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, εκείνος έχει τρελά κέφια και κάνει σαχλαμάρες, απλά εγώ είμαι κουρασμένη και δεν τις εκτιμώ δεόντως!
8:15 Πάμε για δόντια και ύπνο.
9:15 Αν είμαστε τυχεροί έχει ήδη προσγειωθεί στη χώρα του ονείρου.
Φέτος κοιμάται πια και μόνος του, αφού έχουμε διαβάσει λίγο ή συχνά συζητάμε απλά στο σκοτάδι και μου έχει δώσει την ευχή του να πάω στο σαλόνι για “ασκήσεις ντραμς μαμά!” ή για να δουλέψω στον υπολογιστή.
9:30 αρχίζει η ώρα της ελευθερίας. Περιλαμβάνει ανάλογα: δουλειά, ταινία, αποσύνθεση, μπάνιο, τηλέφωνα, αποσύνθεση, οργάνωση επόμενης μέρας, ίντερνετ, αποσύνθεση… και τότε μπορεί να φάω και κάτι απαγορευμένο… που δε με βλέπει!
Υπάρχουν και κάποια απογεύματα ή βράδια που έχω βοήθεια για το σπίτι και αν χρειαστεί να λείψω λίγο για δουλειά μπορώ, καθώς φέτος άρχισα να βγαίνω 2-4 βράδια τον μήνα χωρίς ενοχές. Περνάμε, λοιπόν, το απόγευμα μαζί και φεύγω πριν κοιμηθεί. Έτσι έσπασα το ρεκόρ τον τελευταίων ετών, που ήταν 1 σινεμά και 1 θέατρο το χρόνο, και φέτος από τον Σεπτέμβριο ήδη πήγα 5 θέατρα και 6 σινεμά. Και δεν μετράω τα παιδικά!
Το Σάββατο είναι αφιερωμένο στο παιδί 100%, με επίσκεψη στον παππού και τη γιαγιά, φαγητό (συνήθως μακαρόνια και γλυκό) και το απόγευμα είτε σπίτι, είτε σπανιότερα κάπου έξω ή playdate. Χαλάρωση, παιχνίδι και πιο χαλαρή ρουτίνα.
Τις Κυριακές τρώμε πάντα κρέπες για πρωινό που τις έχουμε ετοιμάσει παρέα από το Σάββατο (συνήθεια που κληρονόμησα από τα δικά μου παιδικά χρόνια στο Λονδίνο) και μετά ο μικρός περνάει ως το απόγευμα με το πατέρα του.
Τότε η μαμά έχει ρεπό. Είναι η μέρα που μπορώ να κάνω πράγματα για μένα σαν Τζέσικα, όπως καφέ με μια φίλη ή απλά να τεμπελιάσω, να κοιμηθώ λίγο, να δουλέψω εντατικά και απερίσπαστα για πολλές ώρες ή να κάνω άλλη μια δόση spring cleaning στο σπίτι που είναι απόλυτα ψυχοθεραπευτική διαδικασία!
Κυριακές, που λείπει, ξεκαθαρίζω και το δωμάτιο του. (καταλαβαίνετε, undercover καταστάσεις…)
Όταν γυρνάει κατά τις 6, έχω απολαύσει τις μοναχικές ενήλικες Κυριακάτικες ώρες μου αλλά πάντα, μα πάντα, μου έχει λείψει το χαμόγελο και η παρουσία του. Έχω φορτίσει όμως τις μπαταρίες μου, ξέροντας πως και αυτός έχει περάσει καλά.
Και ξαναξεκινάει απ’ την αρχή η βδομάδα μας και η μέρα μας, με την ρουτίνα της και τις μικρές ή μεγάλες εκπλήξεις της καθημερινότητας.
Μα πάνω απ’ όλα, τη γνώση πως κάθε μέρα είναι σημαντική και είναι δώρο. Και είμαι τυχερή που ζω αυτό το 24ωρο της μαμάς, γιατί παρόλα τα κλισέ που λέγονται, είναι σίγουρα μια υπέροχη, εξελικτική πορεία. Και παρέα με αυτό το μούτρο, είναι και μια πορεία γεμάτη γέλια και αγάπη.
Τα βιβλία της Τζέσικα Γιωσαφάτ «Το μυστικό ταξίδι μου… χωρίς την πάνα!» και «Το μυστικό ταξίδι μου… χωρίς την πιπίλα!» κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Key Books.