Για να περιγράψεις μία μέρα σου ως μαμά είναι δύσκολο, ειδικά όταν είσαι και εργαζόμενη μητέρα, σύζυγος, φίλη, κόρη, αδερφή. Η ψυχολόγος και συγγραφέας Γιούλη Μιγγείρου μάς μιλάει για το εικοσιτετράωρό της.

7.20: Η πρωινή έγερση δεν είναι και το καλύτερο μου. Αλλά έτσι και ξυπνήσω η ενέργεια έρχεται μέσα από τα πράγματα που κάνω. Μου αρέσει να ξυπνάω τα παιδιά με ένα μεγάλο φιλί. Η ώρα της προετοιμασίας για το σχολείο δεν είναι και η πιο ευχάριστη διαδικασία, ούτε θυμίζει καλοστημένη διαφήμιση που γονείς και παιδιά είναι ήρεμοι και χαμογελαστοί και τρώνε χαλαρά το πρωινό τους σε ένα συγυρισμένο σπίτι. Οι προσωπικότητες και οι χαρακτήρες είναι διαφορετικοί σε μία οικογένεια και συνήθως οι ενήλικες γονείς είναι ικανοί να το διακρίνουν. Οι γονείς είναι ώριμοι ψυχοσυναισθηματικά και πνευματικά και μπορούν να δείξουν τον δρόμο και στα παιδιά τους.

Στην δική μας οικογένεια τα παιδιά είναι χαρούμενα αλλά με διαφορετικές ώρες εκδήλωσης. Ο μεγάλος μου γιος, 15 ετών, είναι λιγομίλητος τα πρωινά σε αντίθεση με τον μικρό μου γιο, 11, χρόνων, ο οποίος θα μοιράσει αγκαλιές, χαμόγελα και αστεία χωρίς να παραπονεθεί. Και οι δύο όμως φεύγοντας για το σχολείο θα μου δώσουν μία απλόχερη αγκαλιά και ένα μεγάλο φιλί που με πλημμυρίζουν με ενέργεια για όλη την υπόλοιπη μέρα.

8.30-9.30: Τα τελευταία χρόνια ευτυχώς έχουμε καθιερώσει με τον άντρα μου και προλαβαίνουμε να πιούμε έναν καφέ και να συζητήσουμε θέματα που αφορούν στα παιδιά και την οικογένειά μας. Αυτή ίσως είναι η πιο χαλαρή στιγμή της ημέρας για οργάνωση και προγραμματισμό της υπόλοιπης.

10.00-10.30: Αφού έχουν φύγει όλοι από το σπίτι, είναι η πιο κατάλληλη στιγμή για να αυτοσυγκεντρωθώ και να αναδιοργανωθώ εστιάζοντας στα πράγματα που θέλω να πραγματοποιήσω μέσα στην ημέρα. Δέκα λεπτά καθημερινά σιωπής! Με αυτό τον τρόπο συγκεντρώνω όλη την ενέργεια μου και τις δυνάμεις μου για να επικεντρωθώ σε μία γαλήνια και ήρεμη ημέρα. Ύστερα από χρόνια εξάσκησης,  πιστεύω ότι όταν θέτουμε έναν στόχο στο μυαλό μας εκπληρώνεται αβίαστα και ήρεμα, γιατί με αυτό τον τρόπο γινόμαστε κυρίαρχοι του μυαλού μας, των επιθυμιών μας και της στάσης που υιοθετούμε απέναντι στην ζωή μας.

10.30: Συνήθως αυτή την ώρα ανοίγω τον υπολογιστή για να δω μηνύματα, να γράψω  ή να αρχειοθετήσω τα ιστορικά από τις συνεδρίες. Όταν έχει καλό καιρό και το επιτρέπει ο χρόνος μου μπορεί να περπατήσω δίπλα στην θάλασσα. Η θάλασσα σε συνδυασμό με τον ήλιο αποτελούν πλούσια πηγή ενέργειας για όλο μου το «είναι», πνευματικά και σωματικά. Περπατώντας σκέφτομαι, γράφω, ταξιδεύω, αποκτάω το αίσθημα πληρότητας κι ευγνωμοσύνης για τα πολύ απλά πράγματα που μας έχουν δοθεί απλόχερα.

Επίσης, κάποια μέρα μπορεί να την εκμεταλλευτώ για να δω μία φίλη ή να κάνω βόλτα με την μητέρα μου, την οποία αγαπώ πολύ και κάποιες φορές είναι αδύνατο να την δω  μέσα στην εβδομάδα λόγω φόρτου εργασίας. Προσπαθώ να οργανώνω τον χρόνο μου ώστε να καλύπτω και τις συναισθηματικές μου ανάγκες, που αποτελούν σύμμαχο στην εδραίωση ηρεμίας και γαλήνης.

Κάποιες άλλες φορές έχω παρουσιάσεις των βιβλίων μου σε σχολεία και μοιράζομαι όμορφες στιγμές με παιδιά, που βλέπουν τον κόσμο από διαφορετική ματιά. Αυτή η συναναστροφή μαζί τους με αφυπνίζει κι επικεντρώνω την προσοχή μου στο παρόν, «κλέβοντας» ανεκτίμητης αξίας στιγμές!

13.15: Θα πάρω τον μικρό μου γιο από το σχολείο. Συνήθως επιστρέφει με φίλους από το σχολείο κι εγώ απλά έχω μια διακριτική ματιά. Θεώρησε κι εκείνος ότι είναι πλέον «μεγάλος» και μπορεί να επιστρέφει μόνος του στο σπίτι. Διεκδικεί τον «χώρο» του και τα επιχειρήματά του είναι πολύ ισχυρά και λογικά για να τα αποκρούσω. Είναι στην περίοδο της προεφηβείας κι έχει και μεγαλύτερο έφηβο αδερφό, συνεπώς τα ερεθίσματα είναι ιδιαίτερα αυξημένα για την ηλικία του. Προσπαθώ τις περισσότερες φορές να συζητήσουμε θέματα που τον αφορούν χωρίς ακραίες συμπεριφορές: φωνάζοντας ή απλώς επιβάλλοντας την άποψη μου. Θεωρώ ότι αυτή η ηλικία είναι το κατώφλι για να χτίσω ως μητέρα ήρεμη επαφή κι επικοινωνία με έναν μελλοντικό έφηβο. Και χρησιμοποιώ πολύ την τακτική «μια στο καρφί και μια στο πέταλο», γιατί ύστερα από ένα εύλογο χρονικό διάστημα εκτιμάται και από το ίδιο το παιδί, εδραιώνοντας τους ισχυρούς δεσμούς μεταξύ των μελών της οικογένειας. Τίποτα σε αυτή την ζωή δεν μας χαρίζεται χωρίς κόπο και χρόνο.

Μετά από λίγο στο σπίτι επιστρέφει και ο μεγάλος μου γιος και τρώμε και οι τρεις μαζί. Έχουμε κατακτήσει αυτό το σημείο πια που συζητάμε και μου λένε κι αρκετές ιστορίες, γεγονότα, περιστατικά από την ημέρα τους στο σχολείο με δική τους πρωτοβουλία και χωρίς να προσπαθώ να εκμαιεύσω κάτι. Απολαμβάνω πολύ αυτές τις ηλικίες γιατί συζητάμε, συνεργαζόμαστε ακόμα και μέσα από την διαφωνία μας . Με λίγα λόγια αλληλεπιδρούμε και μάλιστα σε λογικά πλαίσια. Πολλές φορές σε αυτό το μεσημεριανό τραπέζι έχουν ειπωθεί και πολύ σοβαρά θέματα.

17.30: Συνήθως είναι η ώρα που φεύγω για το γραφείο για να κάνω συνεδρίες μέχρι τις 21.30-22.00. Όταν θέλω να τελειώνω νωρίς τα βράδια προσπαθώ να έχω ραντεβού και τα πρωινά. Τα παιδιά το απόγευμα θα έχουν τις δραστηριότητες του. Ασχολούνται με Αγγλικά και πόλο, έχοντας καθημερινές προπονήσεις δύο και τριών ωρών. Ευτυχώς συνεννοούμαστε με μία φίλη που πάει κι εκείνης ο γιος πόλο για τις διαδρομές. Οι σύζυγοι συμμετέχουν και αυτοί και καμιά φορά βάζει ένα χέρι βοηθείας και ο αδερφός μου, γιατί αλλιώς το πρόγραμμα μας δυσκολεύει. Αισθάνομαι μεγάλη ευγνωμοσύνη που περιβάλλομαι από ανθρώπους που μου δείχνουν πολλαπλά την αγάπη τους. Φίλοι, συγγενείς που μπορούν να σε ακούσουν και να σου συμπαρασταθούν σε δύσκολες, πολλές φορές καθημερινές στιγμές, συναισθηματικά και πρακτικά.

22.30: Έχουμε συγκεντρωθεί πια όλοι στο σπίτι. Το βράδυ τρώμε ανά δύο για να τρώμε μαζί με τα παιδιά, γιατί επιστρέφουν διαφορετικές ώρες από τις προπονήσεις τους. Αργότερα θα συγκεντρωθούμε όλοι μαζί στον χώρο της τηλεόρασης για να χαλαρώσουμε και συνήθως παρακολουθούμε κάτι που ευχαριστεί τα παιδιά.  Μέσα όμως και από αυτό μας δίνεται η ευκαιρία ανταλλαγής απόψεων, σκέψεων και συναισθημάτων που ενδυναμώνουν τις σχέσεις και εδραιώνονται ως σχέσεις ζωής. Από τα πολύ απλά μπορεί να ξεπηδήσουν  και να αναρριχηθούν τα πολύ σημαντικά και ουσιαστικά!

23.00: Επιτέλους η ώρα του ύπνου! Με λαχτάρα παρακολουθώ το κρεβατάκι μου, γιατί όλο και κάποια δουλειά εμφανίζεται πριν κοιμηθώ. Δίνω σε όλους φιλιά και όταν κλείνω τα μάτια σκέφτομαι ότι: Αγαπώ την οικογένειά μου, τους ευχαριστώ που είναι κοντά μου για να με ακούσουν και να μοιραστούμε στιγμές. Σίγουρα η τέλεια μαμά δεν θα είμαι, ούτε θέλω να διεκδικήσω τον τίτλο. Λάθη κάνω και θα κάνω, προσπαθώντας να είναι όσο το δυνατόν ανώδυνα,  γιατί μαθαίνω να είμαι μαμά μέσα από την αλληλεπίδραση μαζί τους, περνώντας όλα τα στάδια της οικογενειακής πραγματικότητας! 

Δείτε τα βιβλία της Γιούλης Μιγγείρου που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ψυχογιός εδώ.